Alweer bijna aan het einde van de reis
Door: martenoso
Blijf op de hoogte en volg martenoso
19 Mei 2012 | Spanje, León
Eindelijk weer een beetje gratis internet gevonden en wat tijd om mijn logboek bij te houden. Daar heb ik aardig moeite mee, want ik heb vaak geen idee wat ik moet opschrijven.Laat ik anders eens beginnen met algemeenheden in volgorde van aflopende waarheid:
wandelen = PIJN.
Gelukkig staat daartegenover dat pelgrims lief en behulpzaam zijn. Op een gegeven moment lag ik op een stapelbed uit te rusten na een dag wandelen, nadat ik mijn voeten had ontdaan van tape en pleisters. Een spaanse mevrouw tikte me op mijn voet en begon rap spaans te praten (dat doen ze) en ik vernam van iemand die haar wel begreep dat ze mijn voet wou verzorgen en dat ze hier erg goed in was. En dat bleek, want na haar behandeling geen pijnlijke blaar meer.
Het is erg fijn om in het gezelschap van de (vele) pelgrims te verblijven. Elke avond zit je in een herberg met een varierend gezelschap, en snel ontstaat een groepsgevoel. Vooral als er gezamenlijk gegeten wordt is het erg gezellig. Het is een erg gemixt gezelschap van spanjaarden fransen en wat niet. Aan moeizame gesprekken is geen gebrek. In anglospaanzosisch heb je dan de grootste moeite om iets simpels duidelijk te maken. En de lol is er niet minder groot om.
Goed om te weten (en misschien wel fijn voor de werkende mens) is er ook de nodige irritatie. Tijdens het wandelen bijvoorbeeld word ik aardig gekweld door de grote hoeveelheid pelgrims onderweg. Helemaal als ze een iets harder looptempo dan mij hebben en ze een hogere vraag hebben naar een heleboel lelijke fotos van uitzichten die ze thuis toch niet bekijken. Het effect is dat je ze dan vaak tegenkomt en inhaalt, iets waar ik me op de snelweg ook autistisch aan erger. Ik heb dan duidelijk een behoefte om bevrijd te worden van het eeuwige gekwebbel. Ik zou graag een vrije blik op de weg voor me hebben en me in willen beelden dat de reis die ik onderneem heel erg stoer en avontuurlijk is, in plaats van een dagjestrip voor een oneindige diep losgetrokken blik met gepensioneerden. Maar ach, dat is dan ook weer een goede oefening voor liefdevolle vriendelijkheid.
De reis is lang en verwikkelend varierend. In het allereerste begin, lopend vanaf Cambo-les-Bains was ik bang dat het landschap de gehele reis zoals die dag zu zijn (ik was al een beetje verveeld). Het was zeker geen lelijk landschap, met rollende bergen en grote velden en boomrijen. De traditie van die regio (¿Baskenland?) waren huizen met rood houtwerk met op de hoeken gele natuursteen die dieper lagen dan de verder witgestuukte muren: het zag er delicious uit.
Nu ik terugkijk is het landschap inclusief de bebouwing heel erg verschillend. Onlangs ben ik tijdens een alternatieve route aangenaam verrast en getrakteerd op een prachtige vallei van subtiel formaat. De weg bestond uit een tweesporen van bruinrode grond met dikke ronde zwerfkeien, contrasterend met de groene berm van gras en fluffy tarwe. Aan de overkant van de valei keek je op rollende heuvels van groengoud reflecterende tarwevelden afgewisseld met velden omgeploegde bruinrode grond. Een zachte bries liet het tarweveld rustig en betoverend golven.
Nu ben ik in Léon, zo´n beetje aan het einde van mijn reis. Ik zal hierna nog iets verder gaan lopen en dan weer terug naar Leon, om dan met de trein naar Burgos te gaan. Vandaar uit heb ik een ticket naar Parijs en Amsterdam.
Eerst zal ik nog met anderen genieten van een dagje rust in Leon. Een tweede dag bij de albergue municipal is al geboekt (hier mag het! goddank aan gemeentelijke belangen).. Op de fiets zullen we de stad onveilig maken en de lustepap zal rijkelijk vloeien, want we mogen zo laat binnen komen als we willen!
Hopelijk zal het weer zo gezellig worden als in Burgos, waar we ook een rustdag hadden.. en een nachtje hadden gestapt tussen de spanjaarden, die blijkbaar gezelligheid en vriendelijkheid hebben uitgevonden :)
Tot snel in Enschede (ook geen straf)!
wandelen = PIJN.
Gelukkig staat daartegenover dat pelgrims lief en behulpzaam zijn. Op een gegeven moment lag ik op een stapelbed uit te rusten na een dag wandelen, nadat ik mijn voeten had ontdaan van tape en pleisters. Een spaanse mevrouw tikte me op mijn voet en begon rap spaans te praten (dat doen ze) en ik vernam van iemand die haar wel begreep dat ze mijn voet wou verzorgen en dat ze hier erg goed in was. En dat bleek, want na haar behandeling geen pijnlijke blaar meer.
Het is erg fijn om in het gezelschap van de (vele) pelgrims te verblijven. Elke avond zit je in een herberg met een varierend gezelschap, en snel ontstaat een groepsgevoel. Vooral als er gezamenlijk gegeten wordt is het erg gezellig. Het is een erg gemixt gezelschap van spanjaarden fransen en wat niet. Aan moeizame gesprekken is geen gebrek. In anglospaanzosisch heb je dan de grootste moeite om iets simpels duidelijk te maken. En de lol is er niet minder groot om.
Goed om te weten (en misschien wel fijn voor de werkende mens) is er ook de nodige irritatie. Tijdens het wandelen bijvoorbeeld word ik aardig gekweld door de grote hoeveelheid pelgrims onderweg. Helemaal als ze een iets harder looptempo dan mij hebben en ze een hogere vraag hebben naar een heleboel lelijke fotos van uitzichten die ze thuis toch niet bekijken. Het effect is dat je ze dan vaak tegenkomt en inhaalt, iets waar ik me op de snelweg ook autistisch aan erger. Ik heb dan duidelijk een behoefte om bevrijd te worden van het eeuwige gekwebbel. Ik zou graag een vrije blik op de weg voor me hebben en me in willen beelden dat de reis die ik onderneem heel erg stoer en avontuurlijk is, in plaats van een dagjestrip voor een oneindige diep losgetrokken blik met gepensioneerden. Maar ach, dat is dan ook weer een goede oefening voor liefdevolle vriendelijkheid.
De reis is lang en verwikkelend varierend. In het allereerste begin, lopend vanaf Cambo-les-Bains was ik bang dat het landschap de gehele reis zoals die dag zu zijn (ik was al een beetje verveeld). Het was zeker geen lelijk landschap, met rollende bergen en grote velden en boomrijen. De traditie van die regio (¿Baskenland?) waren huizen met rood houtwerk met op de hoeken gele natuursteen die dieper lagen dan de verder witgestuukte muren: het zag er delicious uit.
Nu ik terugkijk is het landschap inclusief de bebouwing heel erg verschillend. Onlangs ben ik tijdens een alternatieve route aangenaam verrast en getrakteerd op een prachtige vallei van subtiel formaat. De weg bestond uit een tweesporen van bruinrode grond met dikke ronde zwerfkeien, contrasterend met de groene berm van gras en fluffy tarwe. Aan de overkant van de valei keek je op rollende heuvels van groengoud reflecterende tarwevelden afgewisseld met velden omgeploegde bruinrode grond. Een zachte bries liet het tarweveld rustig en betoverend golven.
Nu ben ik in Léon, zo´n beetje aan het einde van mijn reis. Ik zal hierna nog iets verder gaan lopen en dan weer terug naar Leon, om dan met de trein naar Burgos te gaan. Vandaar uit heb ik een ticket naar Parijs en Amsterdam.
Eerst zal ik nog met anderen genieten van een dagje rust in Leon. Een tweede dag bij de albergue municipal is al geboekt (hier mag het! goddank aan gemeentelijke belangen).. Op de fiets zullen we de stad onveilig maken en de lustepap zal rijkelijk vloeien, want we mogen zo laat binnen komen als we willen!
Hopelijk zal het weer zo gezellig worden als in Burgos, waar we ook een rustdag hadden.. en een nachtje hadden gestapt tussen de spanjaarden, die blijkbaar gezelligheid en vriendelijkheid hebben uitgevonden :)
Tot snel in Enschede (ook geen straf)!
-
19 Mei 2012 - 08:04
Jolande:
Zoals ik al zei: je moet er iets mee doen neefje! Schrijven kan die jongen wel! Heb groots respect voor je,....meeeen wat een marteling lijkt me dit. Maar je ziet veel, maakt veel mee en legt mooie contacten, prachtig lijkt me dat.
Spreek je snel! Dikke kus Jolande -
19 Mei 2012 - 18:48
Martenoso :
ach Jo(h), het valt best wel een beetje mee hoor, die marteling. Je raakt eraan gewend. Verder heeft het aardig iets weg van vakantie!
Maar lijkt me leuk om je snel weer een keer te spreken :) -
19 Mei 2012 - 21:27
Bartjan:
Niiiiice! Mooi geschreven -
20 Mei 2012 - 06:44
Niels:
Goed bezig Gruppen!! Leuk om te lezen! -
21 Mei 2012 - 19:24
Aaldert:
Kom gauw een keer thuis, ik wil graag je verhalen live horen. groetens je Pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
