Annapurna circuit trek (deel 1)
Door: smelly martn, fris terug in Pokhara
Blijf op de hoogte en volg martenoso
14 Juni 2013 | Nepal, Pokhara
Een toch-best-wel lange tijd terug zijn Marien (mijn NL'se vriend) en ik begonnen aan de Annapurna circuit wandeling in Nepal. Andere mensen doen er twintig dagen over, wij ietsje meer.. maar genoten hebben we.
De aanloop
De eerste dag komen we vanuit Pokhara met de bus naar Besi Sahar. Onderweg zijn we verwend met groene valleien, jungle en rollende bergen. Ergens hoor ik dat Nepal wel wat weg heeft van Indonesie. Het zal zo zijn, het is in ieder geval erg mooi en wederom een verademing na stoffig stadgebied.
In het begin van de route lopen we langs dirt-roads, dus onverharde wegen van geel zand en rotsen, waar jeeps en bussen het stof doen opwaaien. Helaas kunnen ze tegenwoordig bijna overal rond het circuit komen. En gelukkig zijn er dan alternatieve routes, die alleen te voet begaanbaar zijn. Vaak gaan deze gepaard met het oversteken van een wilde rivier, de Marsyangdi, via elegante tui bruggen.
De eerste dag doen we het rustig aan en zien we grote bomen naast tempels. Het is altijd even erin komen, als je wandelt met een rugzak, ook zijn we beide nog wat buikziekerig. De tweede dag is wat minder relax doordat we een alternatieve route naar het bergdorp Siurung nemen. De hele dag moeten we klimmen en het valt ons zwaar. Of oké oké het valt mij zwaar. Met een rugzak vol met muesli en chocolade - dat verderop erg duur is - een gehele dag klimmen in de zon, is me toch iets teveel. Eenmaal aangekomen in het dorp is Marien enthousiast tot het punt van irritatie (al kan ik niet veel hebben als ik doodmoe en hongerig ben, ter verdediging van Marien). Maar goed, het dorp is erg mooi en een besluit om een paar rustdagen te nemen in dit dorp is snel gemaakt. Hier in een homestay, verblijven en eten we op ontoeristisch wijze. Zo kunnen we deel uitmaken van het traditionele leven, dat niet veel verandert zal zijn over een 100 of 500 jaar. Dit dorp en vele anderen is een mooie mix van stenen muurtjes, trappen en huizen, in elkaar vervlochten met agrarische functies. Dus her en der zijn er stallen en er lopen waterbuffels, kippen en geiten vrijelijk rond.
Dag 6, waterval bij Syange
Op een goede ochtend vertrekken we uit onze (driedaagse) rustplaats Siurung. Ik ben nog wel een beetje slap van 'the shits' enof ben nog verwikkeld in het leidzame proces van opstarten. De dag is erg heet en lopen langs een bergflank in de hete zon. Mijn hoed maakt wel dat ik geen zonnebrand hoef te smeren.
Onderweg passeren we veel Nepalezen. Blijkbaar zijn ze onderweg naar een bruiloft, die we op aandringen van Marien hebben gecrashed. Tussen rijstvelden op een berghelling in een woning zijn een boel buurdorpen uitgenodigd. Ze zitten te eten en te drinken, vermoedelijk in een wachtrij om het bruidspaar te feliciteren. Die zitten verstopt in de woning. Afzonderlijk van de mannen zit een groepje vrouwlui te zingen/klappen/trommelen en dansen. Op een gegeven moment worden wij uitgenodigd, dat tot enige hilariteit zorgt bij de dames. Het is namelijk niet makkelijk om de synchroondans met handbewegingen na te bootsen. En normaal doen mannen hier niet aan mee. Ik heb enige schroom om Marien te vergezellen, maar word uiteindelijk de dansvloer opgesleept door twee Nepaleze dames op leeftijd. En verdomd als de jeugd daar geen cameramobiels hebben om het te vereeuwigen (zoek me maar op op youtube). Gelukkig kan het me na verloop van het begin weinig schelen en kan de mensen vermaken met de robot en een sloppy moonwalk.
In het lager gelegen dorpje Jagat lunchen we. We zijn er niet uit of we verder gaan of hier blijven. Dit word besloten door eerst de dichtbijzijnde waterval te bezoeken, dat uiteindelijk zo mooi en vermakelijk is, dat we wel moeten blijven. De waterval en de rotspartijen blijken een echt (innerlijk) kinderparadijs, waar we rondklauteren op de rotsen en gewoonweg 'in awe' zijn van het natuurgeweld.
Een enorm grote schol is vermoedelijk door het water van de immense bergwand naar beneden komen zetten (in dit soort gebieden word geologie ineens erg interessant ;). Onder de schol was een grotachtige ruimte, prachtig om rond te banjeren, kruipen en je Gollem te voelen. Door het geluid van het water worden we uitgenodigd tot gekheid en uitbundige geluiden.
Een echt go-for-it-moment beleef ik wanneer ik bedenk dat ik wil zwemmen. Marien antwoord 'Nou dan doe je dat toch'? Dus dat deden we, zonder twijfel over koudheid, natte kleren en dat soort verstandige dingen. Heerlijk!
Er zijn twee waterpartijen, een onder de grote schol met een medium waterval zoals in een wildwaterbad is te vinden. Daar is prima onder te staan ook al is het best fris. De zon is inmiddels achter de bergwand verdwenen. Onze volgende conquest moest en zou de waterpartij zijn onder de grote waterval (ca. 100m). Daar zorgt de waterverplaatsing voor een constante wind die op afstand te voelen is. Het maakt de nabijheid van de waterval tot een stormachtige ervaring. Tegen de stroming in zwemmen kan alleen onder water. Boven water klettert zelfs het indirect gevallen water (eerst op een andere grote rots) hard op 'n kop.
Dag 7, Tal
Verscheidene landschappen passeren we: rijstvelden, bossen, jungle, woeste bergflanken en ruige rivieren waarover we ons afvragen of er iemand zo gek is om ze te begaan per kano. Een fikse onweersbui met harde wind en een nacht regen is over ons heen gegaan. Daardoor is het in de ochtend vochtig koel met warme walmen die in de zon verdampen. Dit doet me denken aan vakantie (in de franse vogezen). Tegen de middag is een beklimming erg warm door gebrek aan schaduw. Na de middagpauze gaat het trekkerspad verder omhoog waar ik voor het eerst volledig fijn aan het wandelen was (geen meer buikproblemen).
Het rotsachtige pad valt soms samen met stroompjes water en is afwisselend beschaduwd door bananenbomen en andere planten. We worden begeleid door vlinders bijna zo groot als je hand. Alles komt me voor als een film die zich voor mijn ogen afspeelt, en dan eentje met geur en gevoel. Ik bestuur de camera en ik bepaal met welke intentie en focus gefilmd word. Kortom ik ben senang, tevreden.
Onderweg komen we een aantal keer een groepje jongelui tegen, duits naar blijkt. En een duitse regel luidt, als je elkaar drie keer passeerd je koffie MOET drinken. De dagen erna zijn we als vanzelf blijven plakken en we lopen gezamenlijk bijna het hele circuit met de duitsers, oostenrijker en fransman. De groep is gezellig en goed gebalanceerd. Op een bepaald punt komt een keuzemoment en ik kan volmondig zeggen dat ik graag bij de groep blijf. En mijn duits word er ook beter op :)
Zal de groep de hoogste bergpas bereiken? Zullen ze het gevaar van de vreselijke hoogteziekte tegen komen? Zal de snickers meer dan drie keer zoveel kosten? Zijn er nog meer ongestelde vragen die beantwoord worden? Hoeiiii!!!!
Je leest het in het volgende deel...
Een namaste uit Pokhara, Nepal
De aanloop
De eerste dag komen we vanuit Pokhara met de bus naar Besi Sahar. Onderweg zijn we verwend met groene valleien, jungle en rollende bergen. Ergens hoor ik dat Nepal wel wat weg heeft van Indonesie. Het zal zo zijn, het is in ieder geval erg mooi en wederom een verademing na stoffig stadgebied.
In het begin van de route lopen we langs dirt-roads, dus onverharde wegen van geel zand en rotsen, waar jeeps en bussen het stof doen opwaaien. Helaas kunnen ze tegenwoordig bijna overal rond het circuit komen. En gelukkig zijn er dan alternatieve routes, die alleen te voet begaanbaar zijn. Vaak gaan deze gepaard met het oversteken van een wilde rivier, de Marsyangdi, via elegante tui bruggen.
De eerste dag doen we het rustig aan en zien we grote bomen naast tempels. Het is altijd even erin komen, als je wandelt met een rugzak, ook zijn we beide nog wat buikziekerig. De tweede dag is wat minder relax doordat we een alternatieve route naar het bergdorp Siurung nemen. De hele dag moeten we klimmen en het valt ons zwaar. Of oké oké het valt mij zwaar. Met een rugzak vol met muesli en chocolade - dat verderop erg duur is - een gehele dag klimmen in de zon, is me toch iets teveel. Eenmaal aangekomen in het dorp is Marien enthousiast tot het punt van irritatie (al kan ik niet veel hebben als ik doodmoe en hongerig ben, ter verdediging van Marien). Maar goed, het dorp is erg mooi en een besluit om een paar rustdagen te nemen in dit dorp is snel gemaakt. Hier in een homestay, verblijven en eten we op ontoeristisch wijze. Zo kunnen we deel uitmaken van het traditionele leven, dat niet veel verandert zal zijn over een 100 of 500 jaar. Dit dorp en vele anderen is een mooie mix van stenen muurtjes, trappen en huizen, in elkaar vervlochten met agrarische functies. Dus her en der zijn er stallen en er lopen waterbuffels, kippen en geiten vrijelijk rond.
Dag 6, waterval bij Syange
Op een goede ochtend vertrekken we uit onze (driedaagse) rustplaats Siurung. Ik ben nog wel een beetje slap van 'the shits' enof ben nog verwikkeld in het leidzame proces van opstarten. De dag is erg heet en lopen langs een bergflank in de hete zon. Mijn hoed maakt wel dat ik geen zonnebrand hoef te smeren.
Onderweg passeren we veel Nepalezen. Blijkbaar zijn ze onderweg naar een bruiloft, die we op aandringen van Marien hebben gecrashed. Tussen rijstvelden op een berghelling in een woning zijn een boel buurdorpen uitgenodigd. Ze zitten te eten en te drinken, vermoedelijk in een wachtrij om het bruidspaar te feliciteren. Die zitten verstopt in de woning. Afzonderlijk van de mannen zit een groepje vrouwlui te zingen/klappen/trommelen en dansen. Op een gegeven moment worden wij uitgenodigd, dat tot enige hilariteit zorgt bij de dames. Het is namelijk niet makkelijk om de synchroondans met handbewegingen na te bootsen. En normaal doen mannen hier niet aan mee. Ik heb enige schroom om Marien te vergezellen, maar word uiteindelijk de dansvloer opgesleept door twee Nepaleze dames op leeftijd. En verdomd als de jeugd daar geen cameramobiels hebben om het te vereeuwigen (zoek me maar op op youtube). Gelukkig kan het me na verloop van het begin weinig schelen en kan de mensen vermaken met de robot en een sloppy moonwalk.
In het lager gelegen dorpje Jagat lunchen we. We zijn er niet uit of we verder gaan of hier blijven. Dit word besloten door eerst de dichtbijzijnde waterval te bezoeken, dat uiteindelijk zo mooi en vermakelijk is, dat we wel moeten blijven. De waterval en de rotspartijen blijken een echt (innerlijk) kinderparadijs, waar we rondklauteren op de rotsen en gewoonweg 'in awe' zijn van het natuurgeweld.
Een enorm grote schol is vermoedelijk door het water van de immense bergwand naar beneden komen zetten (in dit soort gebieden word geologie ineens erg interessant ;). Onder de schol was een grotachtige ruimte, prachtig om rond te banjeren, kruipen en je Gollem te voelen. Door het geluid van het water worden we uitgenodigd tot gekheid en uitbundige geluiden.
Een echt go-for-it-moment beleef ik wanneer ik bedenk dat ik wil zwemmen. Marien antwoord 'Nou dan doe je dat toch'? Dus dat deden we, zonder twijfel over koudheid, natte kleren en dat soort verstandige dingen. Heerlijk!
Er zijn twee waterpartijen, een onder de grote schol met een medium waterval zoals in een wildwaterbad is te vinden. Daar is prima onder te staan ook al is het best fris. De zon is inmiddels achter de bergwand verdwenen. Onze volgende conquest moest en zou de waterpartij zijn onder de grote waterval (ca. 100m). Daar zorgt de waterverplaatsing voor een constante wind die op afstand te voelen is. Het maakt de nabijheid van de waterval tot een stormachtige ervaring. Tegen de stroming in zwemmen kan alleen onder water. Boven water klettert zelfs het indirect gevallen water (eerst op een andere grote rots) hard op 'n kop.
Dag 7, Tal
Verscheidene landschappen passeren we: rijstvelden, bossen, jungle, woeste bergflanken en ruige rivieren waarover we ons afvragen of er iemand zo gek is om ze te begaan per kano. Een fikse onweersbui met harde wind en een nacht regen is over ons heen gegaan. Daardoor is het in de ochtend vochtig koel met warme walmen die in de zon verdampen. Dit doet me denken aan vakantie (in de franse vogezen). Tegen de middag is een beklimming erg warm door gebrek aan schaduw. Na de middagpauze gaat het trekkerspad verder omhoog waar ik voor het eerst volledig fijn aan het wandelen was (geen meer buikproblemen).
Het rotsachtige pad valt soms samen met stroompjes water en is afwisselend beschaduwd door bananenbomen en andere planten. We worden begeleid door vlinders bijna zo groot als je hand. Alles komt me voor als een film die zich voor mijn ogen afspeelt, en dan eentje met geur en gevoel. Ik bestuur de camera en ik bepaal met welke intentie en focus gefilmd word. Kortom ik ben senang, tevreden.
Onderweg komen we een aantal keer een groepje jongelui tegen, duits naar blijkt. En een duitse regel luidt, als je elkaar drie keer passeerd je koffie MOET drinken. De dagen erna zijn we als vanzelf blijven plakken en we lopen gezamenlijk bijna het hele circuit met de duitsers, oostenrijker en fransman. De groep is gezellig en goed gebalanceerd. Op een bepaald punt komt een keuzemoment en ik kan volmondig zeggen dat ik graag bij de groep blijf. En mijn duits word er ook beter op :)
Zal de groep de hoogste bergpas bereiken? Zullen ze het gevaar van de vreselijke hoogteziekte tegen komen? Zal de snickers meer dan drie keer zoveel kosten? Zijn er nog meer ongestelde vragen die beantwoord worden? Hoeiiii!!!!
Je leest het in het volgende deel...
Een namaste uit Pokhara, Nepal
-
14 Juni 2013 - 14:57
Bartjan:
GAAAAAAAAAAAAAAAAAAF
waterval zwemmen en traditioneel dorpjes-leven olé!
Bedankt voor het laten meegenieten :-) -
14 Juni 2013 - 16:02
Henny:
Dag Marten fijn weer even wat van jou te horen en zoals ik kan lezen heb je er nog steeds zin in(je komt toch wel weer terug hoop ik.:-)Nog bedankt voor je mooie kaart,was een verrasing.Hier gaat alles zijn gangetje, nog even dan gaat de caravan uit de stalling en gaan wij ook van de natuur genieten,niet zover weg naar de Eifel in Duitsland.
Nou jongen wij wensen jou nog een hele goede tijd toe ,pas goed op jezelf.
hartelijke groet van Henk en mij -
14 Juni 2013 - 16:38
Bart Van Der Graaf:
Beste Marten,
Wat ik lees, heb ik je gegund. Je ziet nu hoe groots en soms ondoorgrondelijk de wereld is. Dat klein goed genoeg kan zijn, wist je al, het beleven doe je nu dagelijks. Een architect moet dit ervaren hebben om open te staan voor... Nu nog de werkplek. Waar die ligt is al duidelijk "in de wereld". Wanneer? als jij ervoor kiest.
Doe voorzichtig en geniet, met vriendelijke groet, Bart -
14 Juni 2013 - 21:44
Marjolijn:
Ohhhhh geweldig!!!
Mooie verhalen! Ik moest een paar keer hardop lachen :-)
Liefs x majo -
15 Juni 2013 - 00:32
Sasja:
Al lezend genoot ik mee...
Ik moest ook al paar keer lachen, je schrijft zoals je ook in het echt grapjes maakt, leuk! :P
xx -
15 Juni 2013 - 10:21
Maaretn:
Hee Marten,
Wat mooi om zo de wereld (en jezelf) te ontdekken! Gaat gemakkelijker in een omgeving waar (bijna) niemand je kent. Zoals Pema Chödrön zegt (ze zegt natuurlijk nog veel meer): No holding on (vastklampen, patronen), no holding back (jezelf inhouden).
En leuk geschreven - ik zie hier een mooie carrière opdoemen. Groeten aan Marien.
Fijn voortzetting, hartelijke groet,
Maarten (MWN) -
15 Juni 2013 - 13:41
Marten:
Hee mensen!
Bedankt voor de reacties en de tips. Fijn ook om te weten dat het met plezier gelezen word. Binnenkort volgt dus meer!
@Hennie & Henk: Leuk van jullie weer wat te horen! En fijn dat jullie mooie vooruitzichten hebben. Ons gezinnetje heeft een aantal keer mogen genieten van de Eifel. Ik zie jullie snel!
Grtz! Marten -
16 Juni 2013 - 16:52
Wietske:
Marten! Goed bezig! Ik krijg ook zin in avontuur door je coole verhalen!
Veel plezier! -
24 Juni 2013 - 10:44
Laurens:
leuk om te lezen Marten! groetjes aan Marien,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
